Paragliding

Hij springt zeker niet over een snee! Hij stijgt echt op een geleidelijke en niet-traumatische manier op, de opstijgingen zijn met gras begroeid en niet erg steil.

Er is altijd een mengeling van gretigheid en bezorgdheid.

Bij tandemparagliding heeft de instructeur de leiding over alles, hij legt alles uit wat er gaat gebeuren en de communicatie is constant.

Voor de leerling die een cursus volgt, hebben we ons op dit moment voorbereid met theoretische en praktische lessen. We gaan alles wat we geleerd hebben in de praktijk brengen, en het is eerder een bevrijding, want de schoolhelling is voorbij en we hoeven niet langer te klimmen met het paraglider op onze schouders. Alles gebeurt in een gecontroleerde omgeving met instructeurs bij het opstijgen en landen.

Net als bij de start is de landing soepel, omdat we het hele oppervlak van het zweefvliegtuig gebruiken om te remmen. Het is waar dat als er helemaal geen wind is bij de landing, er altijd een beetje restsnelheid is, maar dit is meestal niet meer dan 5 km/u.

De huidige stoelen die we gebruiken om te vliegen zijn zo comfortabel dat we enkele piloten kennen die, als ze niet vliegen, ze in hun tuin hebben staan om in te relaxen, als een hangmat. Je kunt vele uren vliegen zonder je ongemakkelijk te voelen. Dit geldt voor zowel tandem- als eenpersoons paragliding.

Absoluut NEE! De vlieglocaties moeten voldoen aan minimale eisen op het gebied van opstijgrichting, heersende wind, windrichting en -intensiteit, geschikt terrein voor de opstijgvlucht, de mogelijkheid om het zweefvliegtuig uit te strekken zonder verstrikt te raken, een landing binnen de glijcapaciteit van het zweefvliegtuig, niet binnen een gebied waar beperkingen gelden voor de activiteit. Ook is het raadzaam om, als je net van de cursus af bent, op erkende terreinen te vliegen en nooit alleen.

Het komt niet vaak voor dat dit gebeurt, het is hetzelfde als in een auto, als we zelf rijden worden we niet duizelig, maar als we worden bestuurd is de kans veel groter dat we duizelig worden. De overgrote meerderheid wordt niet duizelig, maar er zijn altijd mensen die gevoeliger zijn dan anderen. Het is raadzaam om niet te veel te drinken of te eten voordat je gaat vliegen, en om te rusten als je je duizelig voelt na de autorit. Als je snel duizelig wordt, vertel het dan aan je instructeur.

Paragliding als vliegmachine is heel eenvoudig en eenvoud gaat hand in hand met veiligheid. Ongelukken, die toch gebeuren, zijn allemaal te wijten aan menselijke fouten: het onderschatten van de vliegomstandigheden, vliegen in omstandigheden die niet geschikt zijn voor het niveau van de piloot, overmoed, vliegen met paragliders die niet geschikt zijn voor ons niveau. Leren in een officiële school vermindert het risico (in Spanje is het niet verplicht om een paragliding cursus te volgen!). Met de tandemzweefvliegtuigen vliegen we voor het plezier van de passagier, maar we zijn de eersten om de vlucht te annuleren als deze niet voldoet aan de minimale veiligheidsmarges (altijd afhankelijk van de weersomstandigheden).

Paragliders worden goedgekeurd door een internationale organisatie en het eerste dat ze doorstaan is de structuurtest. Als de fabrikant van het paraglider zegt dat de maximale belasting 105kg is, wordt het zweefvliegtuig tijdens de structuurtest onderworpen aan bijna 10 keer het maximale gewicht. En als het niet breekt, gaan ze verder met andere tests die te maken hebben met de kwaliteit van de vlucht (er zijn fabrikanten die de structuurtest tot het uiterste doorvoeren en de zweefvliegtuigen breken tussen 1500kg kracht…en nog wat meer). In ieder geval moet je een zweefvliegtuig kiezen voor het gewicht dat je gaat dragen, hoewel ze een gewichtsbereik hebben van ongeveer 20 kg. Bij tandemparagliders is de maximale belasting tijdens de vlucht ongeveer 220 kg en de homologatietests voor structuren overschrijden vaak 2000 kg kracht.